مرگ انسانیت

بر مزار مردگان خویش نالیدن چه سود؟!

بی خبر از هم دگر اسوده خوابیدن چه سود               بر مزار مردگان خویش نالیدن چه سود

زنده را تا زنده است باید به فریادی رسی                 ورنه بر سنگ مزارش اب پاشیدن چه سود

زنده را زنده است اکنون قدرش را بدان                ورنه بر روی مزارشکوزه گل چیدن چه سود

زنده را در زندگی باید بدرد او رسید                     ورنه مشکی از برای مرده پوشیدن چه سود

با محبت دست پیران راعزیز من ببوس                  ورنه بر روی مزارش تاج گل چیدن چه سود

یک شبی با زنده ها غم خوار باش                              ورنه بر روی مزارش زار نالیدن چه سود

تا زمانی زنده ایم از هم بیگانه ایم                       در عزاها روی هم دیگر به بوسیدن چه سود

گر توانی زندهای را یک دمی تو شاد کن                 در عزا عطرو گلاب ناب پاشیدن چه سود

از برای سالمندان یک گل خوشبو ببر                       تاج گلها در کنار همدیگر چیدن چه سود

گر نگرفتی دستی تا زنده است                           خانه صاحب عزاشبها نشستن را چه سود

گر نپرسی حال او تا زنده است                                   گریه و زاری و نالیدن برای او چه سود

سالها عید امدو رفت و نکردی یاده من                   جای خالی مرا در خانه ام دیدن چه سود

گر نکردی یاد من تا زنده ام                                  سنگ مرمر روی قبر من تو را چیدن چه سود

اینجا همه همدرد ی و همبستگی و تاج گل       در عزای و در مصیبت روی هم چیدن چه سود