چگونه با یک آدم عصبانی رفتار کنیم؟

 به نظر من در مواجهه با یک آدم عصبانی  دو راه حل کوتاه مدت و دراز مدت را می‌شود به کار برد.

راه حل کوتاه مدت:

1. باید سکوت کرد. اگر واقعا قصد کمک به یک فرد عصبانی را دارید باید سکوت کنید. این سکوت به معنای تسلیم شدن نیست. تنها به خاطر آرام کردن جو متشنج است.

2. بعد از اینکه جو آرام شد با آرامی و بدون لحنی کنایه‌آمیز از آن شخص بخواهید به کارش فکر کند و حتما بگویید که ناراحت شده‌اید. مسلما این روش معجزه نمی‌کند و خشم یک آدم عصبانی یکباره از بین نمی‌رود. اما همین روش را ادامه بدهید. دیر یا زود اولین تلنگرها در شخص عصبانی زده می‌شود و حداقل به آن فکر می‌کند. باید حتما برای فرد عصبانی توضیح بدهید که در برابر عصبانیتش چقدر ناراحت می‌شوید همه حسهایتان را توضیح بدهید. اینکه می‌ترسید، تپش قلب می‌گیرید، دستپاچه می‌شوید، اعتماد به نفستان کم می‌شود.

یادآوری می‌کنم اینها به قصد ایجاد عذاب وجدان در شخص عصبانی نیست بنابراین سعی کنید حالاتتان را مانند یک قربانی توضیح ندهید و فرد عصبانی را مثل یک جانی ترسیم نکنید. اگر چنین باشد به عصبانیت عذاب وجدان و سرخوردگی هم اضافه می‌شود و چیزی درست نمی‌شود. برعکس، بگویید دوست ندارید او را در حالت عصبانی ببینید. با همدلی بگویید دنبال راه حل هستید نه محاکمه. صفات مثبتش را یادآوری کنید و بگویید خوب است آرام بودن را هم به بقیه صفات خوبش اضافه کند.

راه حل دراز مدت:

1. به حساسیتهای فرد عصبانی تا حد امکان احترام بگذارید. یک فرد عصبانی شاید به خیلی چیزها حساس باشد، حساسیتی که شاید در خود شما و خیلیهای دیگر نباشد. مثلا موقع خواب دوست نداشته باشد صدای بچه بیاید، موقع مطالعه تلویزیون روشن نباشد، یا حتی صدای بوق ماشین نیاید! تا جایی که در اختیار شماست کمکش کنید. این کار را باید آشکارا انجام بدهید. مثلا تاکید کنید چون استراحت می‌کند بچه را سرگرم می‌کنید که سر و صدا نکند. یا از او بخواهید برای ساعاتی که نیاز به سکوت دارد برنامه ریزی کند و شما را در جریان بگذارد تا بتوانید کمکش کنید و حتی الامکان سکوت و آرامش را فراهم کنید.

2. در برابر فرد عصبانی نقش برده مظلوم را بازی نکنید. حق و حقوق خودتان را مشخص کنید. خیلی از آدمهای عصبانی فقط خشم خود را بر سر آدمهای مظلوم خالی می‌کنند. آدمهایی که راه دفاع کردن از خودشان را یا اصلا بلد نیستند یا بد بلدند. در کنار صبر و سکوت باید منطقی باشید و اجازه ندهید فرد عصبانی حرمتها را زیر پا بگذارد. بعد از فروکش کردن خشمش حتما موکد و جدی بگویید رفتارش را نپسندید و حق نداشته چنین کند. ناراحتی خودتان را نشان بدهید، سرسنگین برخورد کنید.

قناعت، هنر است

اگر کسی در تلاش هایش افق دید را رفع نیاز‌‌ها اولیه خود قرار دهد، درواقع به هنر قناعت دست یافته است.

حجت‌الاسلام حمید‌رضا رحمانی، کارشناس مذهبی در گفت وگو با خبرنگار حوزه جوانان و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: انسان نیاز‌های اولیه و ثانویه اساسی دارد که برای همه مسلم است انسان عاقل ابتدا نیازهای اولیه‌ی خود را برآورده وسپس به فکر برآورده ساختن نیازهای ثانویه خودش باشد.

وی افزود: اگر کسی در تلاش‌هایش افق دید را رفع نیازهای اولیه خود قرار دهد درواقع به قناعت دست یافته است.

رحمانی تصریح کرد: ازآنجا که نیاز‌‌های اولیه و اساسی قابل دسترسی است،چنین انسانی دراندک زمانی به احساس رضایت از زندگی دست خواهد یافت.

کارشناس مذهبی تاکید کرد: فرد پس از احساس رضایت از زندگی با فکری باز،به فراهم آوردن زمینه‌ای برای رفع نیاز‌های ثانویه‌ی خود می‌پردازد و البته نیازهای ثانویه هم باید طبقه‌بندی و با واقع‌بینی تطبیق داده تا احساس رضایت در زندگی ایجاد شود.این کارشناس مذهبی در پایان گفت: فرد همواره با مشکل عدم رضایت،سرخوردگی،افسردگی و حسرت رو‌به‌رو خواهد بود و هرگز فرصت خلاقیت،لذت و بهره‌وری حتی از منابع موجود را هم ندارد طبعا گروه اول(آنها به فکر نیاز‌های اولیه هستند)تبدیل به انسان‌هایی شکر‌گزار و راضی از خداوند خواهند بود که طبق آمار قرآن راضیه، مرضیه هستند وو زندگی اخروی خوبی هم خواهند داشت. گروه دوم (آنها به فکر نیاز‌های ثانویه هستند) انسان‌های ناراضی و غیر‌شکرگزارند و طبعا دینداری مناسبی نخواهند داشت و طبق قرآن خسر‌الدنیا والاخره می‌شوند.